ನಮ್ಮೂರಿನ ಬೀದಿಗೆ ಅರ್ಪಿತ..ಕವಿತೆ
*****************************
ಉದಯಗಳೆಷ್ಟೋ ಕಳೆದವಿಲ್ಲಿ
"ಶುಭೋದಯ"ಗಳ ಹಂಗಿಲ್ಲದೇ
ಓಣಿ ಬೀದಿಗಳ, ಮಣ್ಣು ಕೆಸರುಗಳ
ಅಣ್ಣ ತಮ್ಮ ಅಕ್ತಂಗೀರ ಒಡನಾಡಿ
ಮಂದಹಾಸಗಳೇ ಹಾರೈಕೆಗಳಾಗ
ಹಬ್ಬಹರಿಗಳ ಸಹಭೋಜನಗಳಲಿ
ರಂಜಾ಼ನಿಗೆ ರಂಜಿಸಿ, ದೀಪಾವಳಿ
ಗಣೇಶೋತ್ಸವಗಳಲಿ ಉಲ್ಲಸಿಸಿ
ಇರಲಿಲ್ಲ ಗೋಡೆಗಳು ನಡುವೆ
ಪರಸ್ಪರ ಬಾಂಧವ್ಯಗಳಾಗ ಒಡವೆ
ಯಾರಿಟ್ಟರೋ ಮೆಲ್ಲನೆ ಬೆಂಕಿ..
ಮನಗಳ ನಡುವೆಯ ಕಿಡಿಯನು
ಸದಾ ಉಜ್ವಲಿಸೋ ತುಪ್ಪವ ನೂಕಿ
ಬರಬೇಕಿದೆ ಹೊರ ಹೊರಟು ಇಂದು
ನವ ಸಂತತಿಯ ಮನಬೆಳಗೋ ಬಂಧು
ಮಾನವಪ್ರೀತಿ ನಿರಂತರ ಹರಿವನದಿ
ಹರಿವುದು ಅಡ್ಡತೊಡೆದು ಬೇರೆಬದಿ
ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲ ಅಡೆತಡೆಗಳು, ನಮ್ಮಲಿ
ಮಾಯವಾಗದೇ ಇದ್ದರೆ ಅಪರೂಪದ
ಒಳ ಮಾನವತೆಯ ಆತ್ಮೀಯ ಉಲಿ.

ಬ್ಲಾಗುವನದ ಖಳರು- ಫೇಸ್ಬುಕ್ಕಣ್ಣ ಮತ್ತು ವಾಟ್ಸಪ್ಪನ್

ಶತವಿಕ್ರಮನ ವಿಕ್ರಮಗಳು ಕ್ರಮಿಸುವ ದೂರಗಳು ಈಗ ಗೋಜಲು ಗೋಜಲು! ಆದರೂ ಛಲವೆಂದರೆ ವಿಕ್ರಮನದೇ, ಎರಡು ಮಾತಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರಂತೆ ಫೇಸ್ಬುಕ್ಕಣ್ಣ, ವಾಟ್ಸಪ್ಪನ್ ಗಳು ನೀಡುವ ಗೋಳು ಛಲದಂಕಮಲ್ಲನನ್ನೂ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ... ಎಷ್ಟೋ ಸಮಯದ ನಂತರ ಅವನ ಛಲ ಮತ್ತೆ ಗರಿಗೆದರಿತು. ಹೊರಟೇಬಿಟ್ಟ...ಬ್ಲಾಗ್ ವನದ ಖೂಳರನ್ನು ಹತ್ತಿಕ್ಕಲು.
ಮತ್ತದೇ ಸಮಸ್ಯೆ, ಮೊದಲಿಗೆ ಎಲ್ಲಿಯೋ ನೇತು ಬಿದ್ದಿರುವ ಭೇತಾಳನ ಹುಡುಕಿ ಅವನಿಗೊಂದು ಗತಿಕಾಣಿಸಿದರೇನೇ ಈ ಫೇಸ್ಬುಕ್ಕಣ್ಣ, ವಾಟ್ಸಪ್ಪನ್ ಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಸಾಧ್ಯ. ಅದೇನೋ ಹೇಳ್ತಾರಲ್ಲ.. ’ಹಾಗಲಕಾಯಿಗೆ ಬೇವಿನ ಕಾಯಿ ಸಾಕ್ಷಿ’ ಅಂತ. ಹಾಗೆ.
ಒಮ್ಮೆ ಫಲಪುಷ್ಪ ಹೆಮ್ಮರಗಳಿಂದ ನಳನಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಬ್ಲಾಗ್ ವನಕ್ಕೆ ಹೊಕ್ಕ ಶತವಿಕ್ರಮನಿಗೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹೆಜ್ಜೆಗೆ ಲೈಕ್ ಮುಳ್ಳುಗಳು, ವಾಟ್ಸಪ್ಪನ್ ಸಮೂಹ ಪೊದೆಗಳು, ಕಾಮೆಂಟೆಂಬ ಕುರುಚುಲುಗಳು...ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ದೂರ ದೂರಕ್ಕೆ ಕಾಣುವ ಸುಗಂಧಿತ "ಪದಾರ್ಥ ಚಿಂತಾಮಣಿ, ವಾಗರ್ಥ, ಕಾಜಾಣ, 3-K, ಕೃಷಿಲೋಕ, ಸ್ನೇಹಲೋಕ"ಗಳು...ಗಬ್ಬೆಬ್ಬಿಸುವ ಆ ಕುಲಗೆಡುತ್ತಿದ್ದ ಬ್ಲಾಗ್ ವನದ ಗತವೈಭವಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ನಿಂತದ್ದು ಸ್ವಲ್ಪಮಟ್ಟಿಗೆ ಅವನ ಚಿಂತೆಗ ಮರಳುಗಾಡಿನ ಓಯಸಿಸ್ ಆಗಿದ್ದು ನಿಜ. ಆದರೂ ಫೂರ್ತಿ ಕುಲಗೆಟ್ಟಿಲ್ಲ ಎನ್ನಲು ಬ್ಲಾಗ್ ವನದ ಕೆಲ ಪರಿಚಿತ ಮುಖದ ಆಲದ ಮರಗಳು ಇನ್ನೂ ತಮ್ಮ ಛಾಪನ್ನುಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಶತವಿಕ್ರಮನ ಛಲಕ್ಕೆ ಬಲ ಬಂತು. ಹೀಗೇ ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಹೊರಟವನಿಗೆ ..ಒಂದು ಫೇಸ್ಬುಕ್ಕಣ್ಣನ  ಕಾಮೆಂಟ್ ಗಳ ಪೊದೆಯಲ್ಲಿ... ಯಾರದೋ ಸಂಬಂಧಪಡದವರ ರಾಜಕೀಯ, ಧರ್ಮಗಳ ಮನೋಭಾವಗಳನ್ನು ಕೆರಳಿಸುವ ಪೋಸ್ಟ್ ಗೆ ಕಾಮೆಂಟುಗಳೆಂಬ ಮುಳ್ಳುಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ಹುದುಗಿಸಿಕೊಂಡು...ಅನಾಮಧೇಯ "ಫೇಕ್ ಐಡಿ" ಯೊಂದಿಗೆ ಇದ್ದ ಭೇತಾಳ ಹದ್ದಿನ ಕಣ್ಣಿನ ಶತವಿಕ್ರಮನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿದ್ದ...
ಸರಿ ಪೊದೆಗಳನ್ನು ಕಡಿದು, ಭೇತಾಳನನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ಹೆಗಲಿಗೇರಿಸಿ ನಡೆಯತೊಡಗಿದ.
ಮೊದಲೇ ಫೇಸ್ಬುಕ್ಕಣ್ಣ, ವಾಟ್ಸಪ್ಪನ್ ಗಳ ತಾಲೀಮಿನಲ್ಲಿ ಪಳಗಿದ್ದ ಭೇತಾಳನಿಗೆ ಹೇಳಬೇಕೇ..? ಪಲುಕತೊಡಗಿದ.
"ಮೂರ್ಖ ಶತವಿಕ್ರಮನೇ..  ಅಧರ್ಮಗಳ, ಅನ್ಯಾಯಗಳ ಅಕ್ರಮಗಳ ಸುತ್ತ ಬೆಳೆಯುವ ವನದಲ್ಲಿ ಸೃಜನಸಿರಿಯ ಬ್ಲಾಗ್ ವನವ ಹುಡುಕಲು ಬಂದಿರುವೆಯಲ್ಲಾ ನಿನ್ನ ಬುದ್ಧಿಗೆ ಏನು ಹೇಳಲಿ...ಸರಿಬಿಡು, ನಿನ್ನ ಛಲ ನೀನು ಬಿಡಲೊಲ್ಲೆ, ನನ್ನ ಪರಾಕು ನಾನು ಬಿಡೆ...ಎಂದಿನಂತೆ ನಾನು ಕಥೆ ಗಿತೆ ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ... ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳುವೆ...ಅದಕ್ಕೆ ನಿನ್ನ ಸಮಾಧಾನ ಹೇಳು" ಎಂದಿತು.
ಈಗ ತಾನೇ ನನ್ನ ಫ್ರೆಂಡಿನ ಬೇರೊಬ್ಬ ಫ್ರೆಂಡ್ ನ  ಪೋಸ್ಟ್ ಗೆ ಯಾರೋ ಅವನ ಫ್ರೆಂಡ್ ಅಲ್ಲದವ ಕಾಮೆಂಟು ಹಾಕಿ ನನ್ನ ಹಾಗೆ ಕಿಚ್ಚು ಹಚ್ಚಿದ್ದಾನೆ, ಅದು ಯಾವ ಪೋಸ್ಟ್...?
ಶತವಿಕ್ರಮನೆಂದ, ಎಲವೋ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಬುರುಡೆಮಾತ್ರ ನಿನಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಎಲ್ಲಿಂದ ಬರಬೇಕು..? ನಿಮ್ಮಂಥ ಖೂಳರನ್ನು ಹತ್ತಿಕ್ಕಲು ಬ್ಲಾಗ್ ವನವನ್ನು ಸುತ್ತಿರುವ ನನಗೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆ ನೀರುಕುಡಿದಂತೆ.
ಆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಖಂಡಿತಾ ಯಾವುದೋ ರಾಜಕೀಯ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಯ ಇತರ ಧಾರ್ಮಿಕ ನೆಲೆಯ ನಂಬಿಕೆಗೆ ಸವಾಲಾಗುವ ಅಂಚೆಯಾಗಿರಬೇಕು... ನೀನು ಬೇರೆ..ಸೃಜನಾತಕ ಸಮಾಜಪರ ಅಪರೂಪದ ಮರಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರಲು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ,,,??  ಎಂದ
ಹಿಹಿಹಿ...ನೋಡಿದೆಯಾ ಮೌನ ಮುರಿದೆ..ನಿನ್ನ ಉತ್ತರ ಸರಿಯಾದರೂ .. ನನ್ನದೇ ಸರಿ ಎನ್ನುವ ಫೇಸ್ಬುಕ್ ನ ಕೆಲ ಅಕೌಂಟುಗಳಂತೆ ನಾನೂ ಇದನ್ನು ಒಪ್ಪದೇ ಇದೋ ಹೊರಟೆ... ಅಲ್ಲೊಂದು ಅತ್ಯಾಚಾರದ ಪೋಸ್ಟ್ ಕಾಣ್ತಿದೆ....ಹಚ್ಚಿಡಲು ಒಳ್ಳೆಯ ಅವಕಾಶ ಎನ್ನುತ್ತಾ....ಮತ್ತೆ ಯಾವುದೋ ..ಕಾಮೆಂಟುಗಳ ಪೊದೆಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಿ..ಕಾಮೆಂಟನ್ನು ಗೀಚತೊಡಗಿತು.
ಛೇ.. ಇಂತಹ ಫೇಸ್ಬುಕ್ಕಣ್ಣ...ವಾಟ್ಸಪ್ಪನ್ ಖೂಳರನ್ನು ಹೇಗಪ್ಪಾ ತಹಬದಿಗೆ ತರುವುದು..? ಇವುಗಳ ಮೇಲೆ ಹಿಡಿತ ಹೆಚ್ಚಿಸಲು ಸರ್ಕಾರ ಏನೋ ಕಾನೂನನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿದೆ...ಅದಾದರೂ ಬಂದೀತೆಂಬ ನಂಬಿಕೆ ನನಗಿಲ್ಲ...ಆದರೂ ...ಕಛೇರಿ, ಶಾಲೆ ಮುಂತಾದವುಗಳ ಕೆಲಸದ ವೇಳೆಯಾದರೂ ಅವುಗಳನ್ನು ನಿಷ್ಕ್ರಿಯಗೊಳಿಸಿದರೆ... ಕವಿಗಳಾದರೂ ಈ ಅಣ್ಣಗಳ ಹಿಡಿತದಿಂದ ಹೊರಬಂದು ಬ್ಲಾಗ್ ವನಕ್ಕಾಗಿ ತಮ್ಮ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡುವರೇನೋ ಆಗ ನನ್ನ ಶ್ರಮ ಸಾರ್ಥಕವಾದೀತು..ಎನ್ನುತ್ತಾ ಸ್ವಲ್ಪ ಪದಸುಮಗಳ ಘಮವನ್ನಾದರೂ ಪಡೆಯೋಣ ಎನ್ನುತ್ತಾ ಶತವಿಕ್ರಮ..ಪದಾರ್ಥ ಚಿಂತಾಮಣಿಯೆಂಬ ಹೂವನಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟ.
"

ಫರಕ್

Foto: Pinterest.com

ಫರಕ್

ಸಲಾಂ ಅಲೇಕುಮ್…

ವಾಲೆಕುಂ ಅಸ್ಸಲಾಮ್ ವ ರಹ್ಮತುಲ್ಲಾಹಿ ವ ಬರಕಾತುಹು …

ಒಳಗಡೆ ನನ್ನ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಕಾದಂಬರಿಯೊಂದನ್ನು ಓದುತ್ತಾ ಕೂತಿದ್ದ ನನಗೆ ಅಬ್ಬಾ ಜಾನ್ ರು ಮನೆಗೆ ಬಂದವರ ಸಲಾಂ (ಶುಭ ಕೋರಿಕೆ) ಗೆ ಪ್ರತಿ ಸಲಾಂ ಕೋರಿದ್ದು ಕೇಳಿಸಿತು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನೂ ಅವರ ಮಾತಿಗೆ ದನಿಗೂಡಿಸಿದ್ದೂ ಕೇಳಿಸಿತು… ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸೋದರಮಾವನೂ ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ಬಂದವನು – ಬಂದವರಿಗೆ ಸಲಾಂ ಮಾಡಿದಾಗ ಎಲ್ಲವೂ ಯೋಜಿತ ಎನಿಸಿದ್ದು ಹೌದು..  ಅದೂ ಮಾವ ಬಂದ ಎಂದರೆ ನನ್ನ ಮದುವೆ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಎಂದು ನನಗೆ ಖಾತರಿಯಾಯ್ತು.

ನೆಪಕ್ಕೆ ಪುಸ್ತಕ ಕೈಯಲ್ಲಿ. ಕಿವಿ ಮಾತ್ರ ಸಲ್ಲಾದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಸಲ್ಲಾಪದತ್ತಲೇ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾತ್ರ ತೆರೆದಿದ್ದ ನನ್ನ ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲನ್ನು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ತೆರೆಯಲು ಮುಂದಾದ ನನ್ನ ಕಾಲೇ ಸೂಚಿಸಿತ್ತು.

ಮಾವ – ಏನು ಓದಿದ್ದಾಳೆ ಮಗಳು..ಖಾನ್ಸಾಬ್ ?

ನನ್ನ ಕಿವಿ ನೆಟ್ಟಗಾಯಿತು… ಕಾಲು ಮತ್ತೆ ತನ್ನ ಚೇಷ್ಟೆ ಮುಂದುವರೆಸಿತ್ತು… ಬಾಗಿಲು ಪೂರ್ತಿ ತೆರೆದಿರಲಿಲ್ಲವಲ್ಲಾ..?

ಬಂದವರು.. ಖಾನ್ಸಾಬ್ ಎಂದದ್ದು ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತಾಯ್ತು.. ಯಾವ ಖಾನ್ ಸಾಬ..?? ಶಾರೂಕ್ಕಾ? ಅಮೀರಾ..?? ಸಲ್ಮಾನಾ..???

“ಎಮ್ ಎಸ್ಸಿ ಮಾಡಿದ್ದಾಳೆ, ಪಿಎಚ್ಡಿ ಮಾಡಬೇಕು ಅಂತ ಹೇಳ್ತಿದ್ಳು…ಮದ್ವೆ ಮಾಡ್ಕೊ..ಗಂಡ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಓದ್ಸಿದ್ರೆ ಓದು ಅಂದೆ….”

ಖಾನ್ಸಾಬ್ರು ಹೇಳಿದ್ದು ಕೇಳಿ ನನ್ನ ಆಸಕ್ತಿ ಹೆಚ್ಚಾಯ್ತು…

ನನ್ನ ಅಬ್ಬು ದನಿ ಕೇಳಿಸ್ತು.. “ಇವನಿಗೂ ಹುಡುಗಿ science ಓದಿರೋಳು ಆದರೆ ಒಳ್ಳೇದು ಅಂತ ಇವನ ಅಮ್ಮಿಜಾನ್ ಹೇಳ್ತಿದ್ಳು” …

ಅರೆ..ಹೌದಾ..? ನಾನು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನ ಅಮ್ಮೀಜಾನ್..ಅಬ್ಬೂ ಕಿವಿಗೆ ಹಾಕೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾಳಾ..?? ಡಾಕ್ಟ್ರಾದ್ರೂ ಅಮ್ಮಿಜಾನ್ ಅಬ್ಬೂ ಗೆ ಬಹಳ ವಿಧೇಯಳು…, ಒಂದು ರೀತಿಲಿ ಅಬ್ಬೂ ನ ಬಹಳವಾಗಿ ಬೆಳೆದ ಬ್ಯುಸಿನೆಸ್ ಅದರಿಂದ ಅಬ್ಬೂಗೆ ಇದ್ದ ವರ್ಚಸ್ಸೇ ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ..

ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ – ಮದುವೆ ಆದಮೇಲೆ ಇವನ ಲ್ಯಾಬಲ್ಲೇ ರೀಸರ್ಚ್ ಮಾಡ್ತಾ ಪಿ.ಎಚ್.ಡಿ ಮಾಡ್ತಾಳೆ ಬಿಡಿ.., ಅಲ್ವಾ ಭಾಭಿಜಾನ್…?

ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಕ್ಲಿನಿಕ್ ನಿಂದ ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಅಮ್ಮಿನ ಕೇಳಿದ…

ಅಮ್ಮಿ – ಹೌದು.. ಅಂದಹಾಗೆ …ಹುಡುಗಿ ಫೊಟೋ ಇದೆಯಾ..?

ಖಾನ್ ಸಾಬ್: ಕಳುಹಿಸಿ ಕೊಡುವೆ ಬೆಹೆನ್ ಜೀ... ಒಮ್ಮೆ ನೀವೆಲ್ಲಾ ಬನ್ನಿ.. ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಹುಡುಗಿನ ನೋಡೋ ರಿವಾಜ್ ಆಗಿಬಿಡಲಿ..

ಅಮ್ಮಿ: ಆಗಲಿ ..ಭಾನುವಾರ ಬರ್ತೇವೆ ನಾವು ೬-೭ ಜನ...ಅಲ್ವಾ ಭಯ್ಯಾ..??

ಮಾಮ: ಹೌದು... ಅಂದಹಾಗೆ .. ಕಾಲೇಜ್ ಪಕ್ಕ.. ದೊಡ್ಡ ಕಾಂಪೌಂಡ್ ಇರೋ ಮನೆನೇ ಅಲ್ವಾ..? ನಿಮ್ಮದು.

ಖಾನ್ ಸಾಬ್: ಹೌದು, ಅದೇ... ಬನ್ನಿ... ಆದರೆ ಮಾಫ್ ಮಾಡ್ಬೇಕು ಹುಡುಗನ್ನ ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಬರ್ಬೇಡಿ... ಮೊದಲೇ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಹುಡ್ಗಿನ ತೋರ್ಸೋ ರಸಂ ನಮ್ಮಲ್ಲಿಲ್ಲ...ಮದ್ವೆ ನಿಶ್ಚಯ ಆದ್ಮೇಲೆ ಒಮ್ಮೆ ಹುಡುಗನ್ನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬನ್ನಿ... ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲ...

“ಥತ್ ಇವ್ನಾ... ಎಂಥಾ ಮಾವನೋ ಇವ್ನು...? ಅನ್ನಿಸ್ತು .. ಪರ್ವಾಗಿಲ್ಲ ಬಿಡು..ಅಡ್ರೆಸ್ ಗೊತ್ತಾಯ್ತಲ್ಲ.. ನಾನೇ ಹೆಂಗೋ ನೋಡ್ತೀನಿ ಹಡ್ಗೀನ..” ಅಂದ್ಕೊಂಡು ಬೇಸರ ಆದರೂ ಸುಮ್ಮನ್ನಾದೆ.

ಒಂದು ದಿನ ಎಲ್ಲಾ ಹೋಗಿ ನೋಡ್ಕೊಂಡ್ ಬಂದ್ರು...ಹುಡುಗೀನ..

ಆಮೇಲೆ ಮದ್ವೆ ನಿಶ್ಚಯಕ್ಕೆ ಅಂತ ಮಾತ್ನಾಡ್ಕೊಳ್ಳೋವಾಗ ..ಮಾವ ಕೇಳ್ದ.. ಮುನೀರ್..ನಿನಗೆ ಹುಡ್ಗಿನ ಮೊದ್ಲೇ ನೋಡ್ಬೇಕು ಅಂತ ಅನ್ಸೊಲ್ವೇನೋ..? ಕೀಟಲೆ ಮಾಡ್ತಾ..

ಮಾಮ್.. ನಾನು ಆಗಲೇ ಅವಳ ಫೋಟೋ ತಕ್ಕೊಂಡಾಯ್ತು... ಅಂದೆ ಕಣ್ಣು ಮಿಟಕಿಸ್ತಾ,,

ಭಲೆ ಪಾಕಡಾ ಕಣೊ ನೀನು..ಅಂತ ಗುದ್ದುತ್ತಾ ಮಾವ ಅಂದ..

ಮುಂದಿನ ಭಾನುವಾರ ಖುದ್ದಾಗಿ ನೋಡುವೆಯಂತೆ ಬಿಡು ಅಂದ...

ಭಾನುವಾರ ಎಲ್ಲಾ ಹೋದ್ವಿ, ಶಾಸ್ತ್ರ ಎಲ್ಲಾ ಮುಗೀತು, ಮದ್ವೆ ನಿಶ್ಚಯ ಆಯ್ತು.. ಅಮ್ಮಿ ಅಂದ್ಳು...

“ಮುನೀರ್ ಬೇಟಾ, ಹುಡುಗೀನ ನೋಡಬೇಕಂತೆ ..ಕರೆಸ್ತೀರಾ ..?”

ಹುಡುಗಿ ಮಾವ ಇರ್ಬೇಕು.. ಹುಡುಗೀನ ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಬಂದ...

ಮಾವ ಅಂದ – ನೋಡೋ ಮುನೀರಾ ಹುಡ್ಗೀನ... ಹುಡ್ಗಿ ಥರ ಕತ್ತು ಬಗ್ಗಿಸ್ಕೊಂಡ್ ಯಾಕೆ ಕೂತಿದ್ದೀಯಾ...ಅಂತ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಕಿವೀಲಿ..ನೋಡೋ..ಫೋಟೋದಲ್ಲಿ ನೋಡೋಕೂ..ಖುದ್ದಾಗಿ ನೋಡೋಕೂ..ಫರಕ್ ಇದೆ ಅಂದ

ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಕತ್ತೆತ್ತಿ ನೋಡಿದೆ...ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ದಂಗಾದೆ...

ಮಾವ ನನ್ನ ಗಮನಿಸ್ತಾನೇ ಇದ್ದ...

ಖಾನ್ ಸಾಬ್ ಅಂದ್ರು ..ಆಯ್ತು... ಮದುವೆ ದಿನ ನಿಮಗೆ ನಮಗೆ ಅನುಕೂಲ ಆಗೋಹಾಗೆ ಇಟ್ಕೊಳ್ಳೋಣ...ಅಂದ್ರು ..ಎಲ್ಲಾ ಏನೇನೋ ಮಾತನಾಡ್ತಿದ್ರು... ನನಗೆ ಗೊಂದಲ...

ನಾವು ಹೊರಟು ನಿಂತ್ವಿ... ಮಾವ ಮೊದಲೇ ಹೊರಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು..”ಹೇಳ್ಲಿಲ್ವಾ ಖುದ್ದಾಗಿ ನೋಡೋಕೂ ಫೋಟೋಲಿ ನೋಡೋಕೂ ಫರಕ್ ಇರುತ್ತೆ ಅಂತ.. ಹುಡ್ಗಿ ಸೊಗ್ಸಾಗಿದ್ದಾಳಲ್ಲೋ...ಯಾಕೆ ಒಂಥರಾ ಮಾಡಿದೆ ನೀನು..?

ನಾನು: ಮಾಮ್ ಆದರೆ ಫೋಟೋಗೂ ಖುದ್ದಾಗಿ ನೋಡಿದ್ದಕ್ಕೂ ತುಂಬಾ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಇದೆ... ಚನ್ನಾಗೇ ಇದ್ದಾಳೆ..ಆದರೆ..ಫೋಟೋ.... ?..ಅಂದಹಾಗೆ ಖಾನ್ಸಾಹೇಬ್ರಿಗೆ ಒಬ್ಬಳೇ ತಾನೇ ಮಗಳು ಇರುವುದು?

ಮಾವ: ಹೌದು ಒಬ್ಬಳೇ...ಯಾಕೆ..?

ನಾನು ಕದ್ದು ಮುಚ್ಚಿ ತೆಗೆದಿದ್ದ ಹುಡುಗಿ ಫೋಟೋನ...ತೋರಿಸಿದೆ....

ಮಾವ..ಬಿದ್ದು ಬಿದ್ದು ನಗತೊಡಗಿದ...ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ..ಅಮ್ಮಿ ಅಬ್ಬೂ ಎಲ್ಲಾ ಕಾರಿನೊಳಕ್ಕೆ ಕೂತು ಹೊರಟಿದ್ರು... ನಿನ್ನ ಮಾಮನೂ ನೀನೂ ನಿಮ್ಮ ಕಾರಲ್ಲಿ ಬನ್ನಿ ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾ..

ನಾನಂದೆ....”ಮಾಮ್ ಯಾಕೆ ನಗ್ತೀಯಾ?”

ಈ ಫೋಟೋದಲ್ಲಿರೋ ಹುಡ್ಗಿ ಬೇಕಾ...? ಹಂಗಾದರೆ..ಮತ್ತೆ ಖಾನ್ ಸಾಬ್ರನ್ನ ಕೇಳಬೇಕು ಅಂದ..ನಗ್ತಾ...?

ಮಾಮ್ ..ನಗು ನಿಲ್ಸಿ ಹೇಳ್ತಿಯಾ ಏನ್ ವಿಷ್ಯಾ..ಅಂತ...ಅಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇಜಾರಿಂದ...

“ಲೋ..ಮುನೀರ....ಫೋಟೋದಲ್ಲಿರೋದು... ಖಾನ್ಸಾಹೇಬರ ಎರಡನೇ ಹೆಂಡತಿ” ಅಂದ ಮತ್ತೆ ನಗ್ತಾ...

ಈಗ ನನಗೂ ನಗು ತಡೆಯಲಾಗದೇ...ಮಾಮನ ಜೊತೆ ನಗ್ತಾ ಅಂದೆ...

“ಸದ್ಯ ಮೊದಲೇ ಗೊತ್ತಾಯ್ತು...ಇಲ್ಲಾಂತಿದ್ದಿದ್ರೆ.. ಮದ್ವೆ ಆದ್ಮೇಲೆ...ಅತ್ತೆ ಮನೆಲಿ ಎಡವಟ್ ಆಗ್ತಿತ್ತು...”

ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡಿ - Our Mirror

ಮಗಳ (ಸುರಯಾ ನೂರ್) ಕವನದ ಭಾವಾನುವಾದ ಮಾಡುವ ಸಂತಸ ನನಗೆ...ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಸಫಲನೋ ನಾನು..ನೀವೇ ಹೇಳಿ ಸ್ನೇಹಿತರೇ....

Very Good Morning Friends,
I wish to share the poem my daughter composed and recited (26th Dec 2014) at the Writer's Forum of Kuwait. My Kannada transversion for you as well.

Our Mirror

I am not one,
That you find on a wall.
I am not one,
That you buy in a mall.
I do not shatter,
I’m not weak.
I have life,
I do, Seek.
Through the generations, Young ladies
Have a bad habit.
They invariably blame me,
Like I’m a bandit.
They shout and they scream,
Spewing rude comments at me.
But I have done naught,
Even the people of yore agree.
I do compliment,
When you are beautiful.
But, when you turn rotten,
I am but kind, Just truthful.
I try to tell you,
You don’t wish to listen.
Your mistake becomes my mistake,
You shout and I can only be silent.
Humans, They always listen,
To the shiny devil in front of them.
And they forget to ever look back,
To the desperate angel within them.
I am born,
When you are created.
I am gone,
When you are destroyed.
I always walk along side you,
Beside you on your rocky path.
You never notice,
Yet, you always shower me with your wrath.
I’m invisible,
Or so you think.
If you just opened your eyes,
You could see what I think.
In whatever you do,
You say ‘I’.
I wonder when it changed,
It was never ‘I’.
We work as one,
One denies the other.
We will always be one,
Never to be separated.

That’s why in your world,
It has always been ‘I’.
And that’s why in the real world,
It has never been ‘I’.
But ‘we’.
--Suraiya Noor Fathima

ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡಿ

ಹಾಗೆ ನಾನಲ್ಲ

ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ನೀವಂದುಕೊಂಡಂತೆ,

ಹಾಗೆ ನಾನಲ್ಲ

ನೀವಂಗಡಿಯಲಿ ಕೊಂಡಂತೆ,

ನಾ ಚೂರಾಗುವುದಿಲ್ಲ,

ನಾ ಅಬಲೆಯಲ್ಲ.

ನನಗೂ ಜೀವವಿದೆ,

ಆಶಯವೂ ನನ್ನದು,

ತಲೆತಲಾಂತರದ ನೀರೆಯರ

ಕೆಟ್ಟ ಅಭ್ಯಾಸ-

ದೂರುವುದು ನನ್ನನು

ನಾನೊಬ್ಬ ದರೋಡೆಗೈವನೆಂದು,

ಕಿರಿಚು ಕೂಗಾಟ

ಹೀಗಳಿಕೆ ತೆಗಳಿಕೆ ನನ್ನೆಡೆಗೆ.

ನಾ ಮಾಡಿದ್ದೇನೂ ಇಲ್ಲ,

ಹಿಂದಿನವರಿಗೂ ಒಪ್ಪಿತವಿದೆ

ನಾ ದಿಟಸ್ಪಂದಿಯೆಂದು,

ನೀವು ನಿಜ ಸುಂದರಿಯರಾದಾಗ

ಕೊಳೆತು ನಾರಿದರೆ ನೀವು, ನಾ

ಸತ್ಯವಾದಿಯೆಂದೂ,

ಅರುಹಲೆತ್ನಿಸಿರುವೆ..

ಕೇಳುವ ಮನಸಿಲ್ಲ ನಿಮಗೆ

ನಿಮ್ಮ ಕೇಡು -ನನ್ನಲ್ಲಿ ಕೇಡು!

ನಿಮ್ಮ ಕೂಗಾಟ ನಾನು ತಟಸ್ಥ,

ಮಾನವರು ಸದಾ ಆಲಿಸುವರು,

ಎದುರಿಗಿನ ನಯ ಸೈತಾನನ,

ಮರೆತೇಬಿಡುವರು ತಮ್ಮೊಳಗಿನ

ದಿಟ ದೈವತ್ವದಾತ್ಮವನು

ನನ್ನ ಹುಟ್ಟಾಯಿತು

ನಿನ್ನುಗಮಾಗಮದೊಂದಿಗೆ,

ನಾನಿಲ್ಲದಾಗುವೆ- ನೀ

ನಿನ್ನಿರವ ಕಳೆದುಕೊಂಡಾಗ,

ನಿನ್ನೊಡನಾಡಿ ನಾ ನಡೆವೆ ಜತೆಗೆ

ಪಕ್ಕ ಪಕ್ಕವೇ ಕಲ್ಮುಳ್ಳೊತ್ತುವಲ್ಲೂ,

ಗಮನಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ ನನ್ನಿರವ

ನೀರವತೆಯ ಸುರಿವೆ ಹಾಕುವೆ ಶಾಪ,

ನಾನು ಅಜೇಯ, ಹಾಗೆಂದು

ನೀನಂದುಕೊಂಡೆ,

ಕಣ್ತೆರೆದು ನೋಡಬೇಕಿತ್ತು ಒಮ್ಮೆ

ಕಾಣಬಹುದಿತ್ತು ನನ್ನೊಳಗಿನ ಬಲ್ಮೆ,

ಏನೇ ಮಾಡಿದರೂ ನಿನ್ನದೇ ಆರ್ಭಟ

ಕೂಗಾಡುವೆ ನಾನು -ನಾನು,

ಗೊತ್ತಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ ..ನನಗೆ

“ನಾವು” ಹೇಗಾಯಿತೋ  “ನಾನು”!!

ನಾವು ಆಗಿದ್ದೆವು “ಏಕ” ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ “ಏಕ”,

ಆದರೂ ನಿನ್ನಲೋಕವು ನಾನು

ಎನ್ನುವ  ”ಏಕ”

ದಿಟದಲ್ಲಿ ನಾವು ನಾವಾಗಿದ್ದೆವು- ಅನೇಕ...

ನಾನು -ಹೋಗಿ, ನಾವು.

ಜೊತೆ-ಜೊತೆಗೆ

ಸ್ನೇಹಿತ ಮಂಜುನಾಥ್ ಹೊಳೆನರಸೀಪುರ ರವರ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಕವನದ ಮೂಲಕ ಭಾವ ಸೂಚಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ...

ಕುವೈತಿಗಳಲ್ಲಿ ವಿವಾಹ – ರಿವಾಜುಗಳು

ಕುವೈತಿಗಳಲ್ಲಿ ವಿವಾಹ – ರಿವಾಜುಗಳು

(ಚಿತ್ರಗಳು: ಅಂತರ್ಜಾಲದ ಒಂದು ಬ್ಲಾಗ್ ನಿಂದ, Fotos from a Blog on internet) 

ಸಾಮಾಜಿಕ ನಡೆ ಪದ್ಧತಿಗಳು ಬಹುಶಃ ಧರ್ಮದ ಕಟ್ಟಳೆಗಳಿಗೆ ಬದ್ಧವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ನನ್ನ ಊಹೆ, ಇದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಹಿಂದೂ ಮತ್ತು ಮುಸ್ಲಿಂ ವಿವಾಹ ಪದ್ಧತಿಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಥಳೀಯ ಪರಂಪರೆ ಮತ್ತು ಪದ್ಧತಿಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುತ್ತವೆ. ಈ ಅನಿಸಿಕೆ ಬಹುಶಃ ನಾನು ಈಗ ನೆಲೆನಿಂತ ನಾಡು “ಕುವೈತ್”ಗೂ ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ. ಕುವೈತ್ ತನ್ನ ಇತರ ನೆರೆಯ ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಂಪ್ರದಾಯದ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಷ್ಟು ಕಟ್ಟಾ ಇಸ್ಲಾಮ್ ಪದ್ಧತಿಗಳಿಗಿಂತಾ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಡಿಲ ಸಮಾಜಿಕ ನಡೆಯಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದು ಎನ್ನುವುದು ನನ್ನಂತೆ ಎಲ್ಲಾ ಇತರ ಅನಿವಾಸಿಗಳ ಅನಿಸಿಕೆ. ಇದು ಅವರ ವಿವಾಹ ಪದ್ಧತಿಯಲ್ಲೂ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತದೆ. ಆಧುನಿಕ ಜಗತ್ತಿನ ಆಡಂಬರ, ಸಡಗರದ ಮೋಜು ಕುವೈತಿಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬಂದರೂ ಕೆಲವು ಪಾರಂಪರಿಕ ’ರಿವಾಜು’ಗಳು ಇವರ ವಿವಾಹ ಪದ್ಧತಿಗಳಲ್ಲಿ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿವೆ.

          ಮದುವೆಗೆ ಸೂಕ್ತ ಎನಿಸುವ ಹುಡುಗಿ (ವಧು)ಯನ್ನು ಗುರುತಿಸುವ ಕ್ರಿಯೆ (ಈಗೀಗ ಹುಡುಗ ನೋಡಿ ಒಪ್ಪಿ ತಿಳಿಸಿ ಮುಂದಿನ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗೆ ನಾಂದಿ ಹಾಡುವುದೂ, ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವಂತೆ, ನಡೆದಿದೆ) ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ನಿಶ್ಚಿತಾರ್ಥ ಎಂದರೆ ಇಲ್ಲಿ “ಅಲ್-ಖಿತ್ಬಾಹ್” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ನಂತರ ಎರಡೂ ಕಡೆಯವರಿಂದ ಮದುವೆ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ವಧುವಿಗೆ ವರನ ಕಡೆಯಿಂದ ವಧುದಕ್ಷಿಣೆ ಎನ್ನುವಂತೆ ಕೊಡಲಾಗುವ “ಅಲ್-ಮೆಹರ್” ಮೊಬಲಗಿನ ಬಗ್ಗೆ ನಿರ್ಧಾರವಾಗುತ್ತದೆ. ಅದನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸುವ ಮತ್ತು ಮದುವೆಯ ದಿನವನ್ನು ಗೊತ್ತುಪಡಿಸುವ ವಿಧಾನವನ್ನು ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಸಮಾವೇಶವನ್ನು “ಅಲ್-ಮಲ್ಚಾ” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ವಧೂ-ವರರನ್ನು ಮದುವೆಗೆ ಅಣಿಮಾಡುವ ಎಲ್ಲಾ ಸಿದ್ಧತೆಗಳಿಗೆ ಅಂಕಿತ ಬಿದ್ದಂತೆಯೇ. ಇದೇ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ವಧುವಿಗೆ ವರ ಕೊಡುವ ಆಭರಣಗಳನ್ನೂ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಉಂಗುರ “ಅಲ್-ದೆಬ್ಲ” ಮತ್ತು ಕಂಠಿಹಾರ (ನೆಕ್ಲೆಸ್) “ಅಲ್-ಷೆಬ್ಕಾ” ಮುಂತಾದುವುಗಳ ಸಲ್ಲಿಕೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಕೆಲವೆಡೆ ವರನ ಕಡೆಯಿಂದ ವಧುವಿಗೆ “ಅಲ್-ದಜಾಹ್” ಅಥವಾ ವಧುಸರಂಜಾಮು ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಎರಡು ಜೋಡಿ ವಧುವಿನ ಉಡುವ ಬಟ್ಟೆ, ಪಲ್ಲಂಗ ಅಥವಾ ಮಂಚದ ಹಾಸುಗೆಯ ಹೊದಿಕೆ (ಬೆಡ್ ಶೀಟ್) ಮತ್ತು ಹೊದಿಕೆ (ಬ್ಲಾಂಕೆಟ್) ಇರುತ್ತವೆ.

          ಇಸ್ಲಾಂ ಮದುವೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ವಧುವಿನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮದುವೆಯ (ನಿಕಾಹ್) ಪ್ರಮುಖ ಸಮಾರಂಭ ನಡೆಯುವುದು ಬಹುಪಾಲು ಎಲ್ಲೆಡೆ ಪಾಲಿಸಲಾಗುವ ಏಕಪ್ರಕಾರದ ಪದ್ಧತಿ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿಯೂ ಈ ಪದ್ಧತಿ ಇದೆ ಎನ್ನುವುದು ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೂ ನೋಡಿರುವ ಹಲವಾರು ಮದುವೆಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆದಿರುವುದರಿಂದ ನನಗೆ ಖಾತರಿಯಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಶಾದಿಮಹಲ್ ಅಥವಾ ಮದೆವೆ ಛತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ವಧು-ವರರ ಸೌಕರ್ಯ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಮದುವೆ ಸಮಾರಂಭ ನಡೆಯುವುದು ಸಂಪ್ರದಾಯವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದೇ ವಿಧಾನ ಕುವೈತಿ ಮದುವೆಗಳಲ್ಲೂ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ.

          ಮದುವೆಗೆ ಸಜ್ಜಾಗುವ ವಧು ಮತ್ತು ವರ ವಿಶೇಷ ಪೋಷಾಕಿನಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತಾರೆ. ವಧು ಹಸಿರು ಬಣ್ಣದ ಸ್ವರ್ಣರಂಜಿತ ಮೇಲುಡುಗೆಯನ್ನು ತೊಟ್ಟು ವಧು ಉಡುಗೊರೆಯಾಗಿ ಬಂದ ಆಭರಣಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿ, ಕೈ-ಕಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ಮೆಹಂದಿ ಬಣ್ಣದಿಂದ ಅಲಂಕೃತಳಾಗಿರುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳನ್ನು ಕರೆತರಲು ಲಘುವಾಗಿ ಹಾಡಿಕೊಂಡು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಡೋಲು ಮೇಳಗಳ ಹೆಂಗಳೆಯರ ದಿಬ್ಬಣ ಒಂದು ಹಸಿರು ಬಣ್ಣದ ಚಾಮರಚೌಕವನ್ನು ವಧುವಿನ ಮೇಲೆ ನಾಲ್ಕೂ ದಿಶೆಯಲ್ಲಿ ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ಲಯಬದ್ಧವಾಗಿ ಮೇಲೆ ಕೆಳಗೆ ಮಾಡುತ್ತಾ ಕರೆತರುತ್ತಾರೆ. ವರನೂ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಅರಬಿ ಪೋಷಾಕು ಧರಿಸಿ ಮೇಲುಹೊದಿಕೆಯಾದ ಉಣ್ಣೆಯ ಕಪ್ಪುಬಣ್ಣದ “ಬಿಶ್ತ್” ಅನ್ನು ಧರಿಸಿ ಅಣಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ.

          ನಂತರದ ಸಮಾರಂಭವೇ ಮದುವೆಯ ಸಮಾರಂಭ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮಹೂರ್ತ ಅಥವಾ “ನಿಕಾಹ್” ಸಂಜೆಯ ಆಸ್ರ್ ನಮಾಜಿನ ನಂತರ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಬೇರೆ ಬೇರೆ ತಂಡಗಳಾಗಿ ಆಗಮಿಸುವ ವಧು ಮತ್ತು ವರನ ಕಡೆಯ ದಿಬ್ಬಣಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಒಂದು ಮದುವೆಯ ಛತ್ರ ಅಥವಾ ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸಿದ ಮರುಭೂಮಿಯ ಬಯಲಿನಲ್ಲಿ ಅಣಿಯಾದ ಬಿಡಾರಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರುತ್ತವೆ. ದಿಬ್ಬಣಾರ್ಥಿಗಳು ಅಥವಾ ಆಹ್ವಾನಿತರನ್ನು “ಮಾಜೀಮ್” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಅವರನ್ನು ಕುವೈತಿ ಸಿಹಿ ಖಾದ್ಯಗಳನ್ನು ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ಸ್ವಾಗತಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ದಿಬ್ಬಣಾರ್ಥಿಗಳು ಪುರುಷ ಮಹಿಳಾ ತಂಡಗಳಾಗಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ವಾದ್ಯಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ಹಾಡು ಮತ್ತು ನೃತ್ಯದ ಮೂಲಕ ಇತರ ದಿಬ್ಬಣಾರ್ಥಿಗಳ ಮನರಂಜನೆಗೆ ಅನುವುಮಾಡಿಕೊಡುವುದು ಇಲ್ಲಿನ ಪದ್ಧತಿ. ನಿಕಾಹ್ ಸಂಪನ್ನವಾಗಬೇಕಾದರೆ ಮದುವೆಯ ಕರಾರು ಪತ್ರದ ಒಪ್ಪಿಗೆಯ ಸಹಿ ಅತ್ಯಗತ್ಯ. ಇಲ್ಲಿ ವಧುವಿನ ತಂದೆತಾಯಿ ಅಥವಾ ಪೋಷಕರು ಮತ್ತು ವರನ ಒಪ್ಪಿಗೆಯ ನಂತರ ವಧೂವರರಿಬ್ಬರೂ ಒಪ್ಪಿಗೆಯನ್ನು ಎಲ್ಲರ ಸಮಕ್ಷಮದಲ್ಲಿ ಸೂಚಿಸಿ ಒಪ್ಪಿ ಸಹಿಹಾಕಬೇಕಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಇಬ್ಬರು ವಧುವಿನ ಮತ್ತು ವರನ ಕಡೆಯ ಸಂಬಂಧಿಗಳು ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಈ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಭಾರತದಲ್ಲೂ ಮುಸ್ಲಿಂ ಮದುವೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. 

          ಮದುವೆಯ ನಂತರ ಔತಣಕೂಟವೂ ಒಂದು ವಿಶೇಷ ಸಂಭ್ರಮವನ್ನೇ ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ನಿಕಾಹ್ ನಂತರ ವಧುವಿನ ಕೈಯನ್ನು ವರನಿಗೆ ಕೊಡುವ ಮೂಲಕ ಪಾಣಿಗ್ರಹಣ ಪ್ರಕಾರದ ಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನೂ ಪೂರೈಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆ ನಂತರ ವಧೂ-ವರರು ವಧುವಿನ ಮನೆಗೆ ತೆರಳುತ್ತಾರೆ, ವಧುವಿನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಧೂವರರ ಮೊದಲ ಏಕಾಂತಕ್ಕೆ ಅನುವುಮಾಡಿಕೊಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆಗ ಎರಡೂ ಕಡೆಯ ವಧೂವರರ ಸಂಬಂಧಿಗಳು ಸೇರಿ ನಡೆಸುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು “ಜಲ್ವಾಹ್” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಜಲ್ವಾಹ್ ಪದದ ಅರ್ಥ ಮುಖತೋರಿಸುವುದು ಅಥವಾ ದರ್ಶನ ಎಂದಷ್ಟೇ. ಮೂಲತಃ ಈ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಇಲ್ಲಿ ನೆರೆದವರಿಗೆಲ್ಲಾ (ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಗಂಡಿನ ಕಡೆಯವರಿಗೆ) ಮೊದಲಬಾರಿಗೆ ವಧುವಿನ ಮುಖ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿಸುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯೇ ಆಗಿದೆ. ವಧೂವರರು ನಿಕಾಹ್ ನಂತರ ಒಂದುವಾರಕಾಲ ವಧುವಿನ ಮನೆಯವರ ಆತಿಥ್ಯ ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ನಂತರ ವಧುವಿನ ಕಡೆಯಿಂದ ವಧುವನ್ನು ಬೀಳ್ಕೊಡುವ ಶಾಸ್ತ್ರ “ಅಲ್-ತೆಹವಾಲ್” ವನ್ನು ಪೂರ್ಣಗಿಳಿಸಿದ ನಂತರ ಅಂತಿಮವಾಗಿ ವಧು ಗಂಡನ ಮನೆಗೆ ತೆರಳುತ್ತಾಳೆ. ಗಂಡನ ಮನೆಯವರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ನವ ವಧೂವರರನ್ನು ಸುತ್ತಾಡಿಬರಲು “ಮಧುಚಂದ್ರ” ಕ್ಕೆ..ಕಳುಹಿಸುವುದು ವಾಡಿಕೆ. ಈ ವಧೂವರರ ಏಕಾಂತ ರಸಿಕಪಯಣದ ರಿವಾಜನ್ನು ಕುವೈತಿನಲ್ಲಿ “ಶಹರ್ ಅಲ್ ಅಸಲ್” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಅದನ್ನೇ ನಾವು ಮಧುಚಂದ್ರ ಅಥವಾ ಹನಿಮೂನ್ ಎನ್ನುವುದು.     

ಭ್ರಮಾಚಾರಿಗಳ ಎಡವಟ್ಟುಗಳು...

ಭ್ರಮಾಚಾರಿಗಳ ಎಡವಟ್ಟುಗಳು...

     

ಇದೇನಪ್ಪಾ ಭ್ರಮಾಚಾರಿ..? ಅಂತ ಯೋಚಿಸ್ತಿದ್ದಿರಾ..?? ಬಿಡಿ ಹೆಚ್ಚು ದಿಮಾಗಿಗೆ ಕಸರತ್ತು ಮಾಡಿಸ್ಬೇಡಿ,ನಾನೇ ಹೇಳ್ತೀನಿ. ಮದುವೆ ಆದವರು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ (ಬೇಕಂತಲೇ ಅಂದ್ಕೊಳ್ಳಿ) ಹೆಂಡತಿಯನ್ನ ಅವಳ ತೌರಿಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಬಂದಾಗ ಬರುವ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯೇ “ಭ್ರಮಾಚಾರ್ಯ” ಇಂತಹ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ತಲುಪಿದವನೇ “ಭ್ರಮಾಚಾರಿ”. ಇನ್ನು ಇದು ಯಾವ ನಿಘಂಟಿನ ಅರ್ಥ? ಅಂತ ಮತ್ತೆ ಕೊಶ್ನೆ ಮಾಡ್ಬೇಡಿ...ನಾನು ಹೇಳ್ಬೇಕಂತಿರೋ ವಿಷಯ ಮರ್ತ್ ಹೋಗುತ್ತೆ.

          ಹಾಂ... ಭ್ರಮಾಚಾರಿಗಳು.. ಅನಿವಾರ್ಯಕ್ಕೋ ಅಥವಾ ಪ್ರಯೋಗಾರ್ಥವೋ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಯಾವುದೇ ಹೆಣ್ಣಿನ ತಂದೆ ತಾಯಿ ತಮ್ಮ ಮಗಳನ್ನು ತವರಿಗೆ ಬರೋಕೆ ಬಿಡೊಲ್ಲ.. ಯಾಕೆ ಗೊತ್ತಾ... ಇಂತಹ ಕೆಲವು ಭ್ರಮಾಚಾರಿಗಳು ಅಡುಗೆ ಅಪ್ಪಿ ತಪ್ಪಿ ಮಾಡಿಬಿಟ್ರೆ..ಅದನ್ನ ತಿನ್ತಾರೋ ಬಿಡ್ತಾರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ..ಆದ್ರೆ ಜಿರಳೆ, ಇರುವೆಗಳಿಗಂತೂ ಹಬ್ಬ..!! ಇನ್ನು ಬಚ್ಚಲು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅವರುಗಳು ಮಾಡುವ ಅವಾಂತರ ಚಿತ್ರಣ ಯಾವ ಕುರುಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೂ ಕಡಿಮೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಒಂದು ದೇಕ್ಷಾದಲ್ಲಿ ಹೊರಗೆ ಇಟ್ಟು ಮರೆತುಹೋದ (ಮೂರು ದಿನದ್ದು) ಬೆಂಡೆಕಾಯಿ ಪಲ್ಯ (ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದರಿಂದ ಹಾಗೆ ಕರೆಯಬಹುದಷ್ಟೇ), ವಾಸ್ತವಕ್ಕೆ ಏನಿರಬಹುದು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಯಾವ ಫೋರೆನ್ಸಿಕ್ ಲ್ಯಾಬ್ ನವರೂ ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲಾರರು. ಇನ್ನೊಂದರಲ್ಲಿ ಸೀದು ಕರಕಲಾದ ಕಮಟುಗಟ್ಟಿದ ಹಾಲಿನ ಅವಶೇಷಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಲೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗದ ಸ್ಥಿತಿಯ ಒಂದು ಪದಾರ್ಥ. ಇನ್ನು ಸಿಂಕಿನ ಕಥೆಯೋ ಕೇಳಲೇ ಬೇಡಿ.

ಒಬ್ಬ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತ ಹೀಗೇ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನ ತವರಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿದ ೧೦ ದಿನದಲ್ಲಿ ..ಮನೆಯೊಡೆಯ ನನಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ. “ಸರ್, ನೀವು ಹೇಳಿದ್ರಿ ಅಂತ ಮನೆ ಬಾಡಿಗೆಗೆ ಕೊಟ್ಟೆ, ಮನೆ ಮಹಾಲಕ್ಷ್ಮಿ ಇದ್ದ ೨ ವರ್ಷವೂ ಆಹಾ ಪೂಜೆಯ ಸುಗಂಧದಿಂದ ಆಕೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಫಿಯ ಘಮದವರೆಗೂ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಆಸ್ವಾದಿಸಿದೆವು, ಆವಮ್ಮ ಹೋಗಿ ೫ ದಿನ ಆಗಿರ್ಲಿಲ್ಲ... ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಬಚ್ಚಲು ಪೈಪ್ ಕಟ್ಕೊಳ್ತು.. ಪ್ಲಂಬರ್ನ ಕರೆಸಿ ಕ್ಲೀನ್ ಮಾಡ್ಸಿದೆ. ಇನ್ನೂ ೫ ದಿನ ಆಗಿಲ್ಲ ಈಗ ಮತ್ತೆ ಪೈಪ್ “ನನ್ ಕೈಲಾಗೊಲ್ಲ ಅಂತ ಕೈ ಎತ್ತಿದೆ. ಪ್ಲಂಬರ್ನ ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ, ಆಯ್ಯೋ, ತರಕಾರಿ, ಮಿಕ್ಕ ಪಲ್ಯ, ಹಳಸಲು ಅನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಪೈಪನ್ನ ಜಾಮ್ ಮಾಡಿ ಸಿಲ್ಕ್ ಬೋರ್ಡ್ ಜಂಕ್ಶನ್ನೂ ನಾಚ್ಕೊಳ್ಳೋ ಹಂತಕ್ಕೆ ತಂದಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಅಂದ. ಒಂದೋ ಅವರಿಗೆ ಹೋಟೆಲ್ ಊಟ ತರಿಸಿಕೊಳ್ಳೋಕೆ ಹೇಳಿ, ಇಲ್ಲ ಯಾರಾದರೂ ಪಾರ್ಟ್ ಟೈಮ್ ಅಡುಗೆಯವಳನ್ನ ಗೊತ್ತು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಕೆ ಹೇಳಿ. ಎರಡೂ ಆಗೊಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಮನೆ ಖಾಲಿಮಾಡೋಕೆ ಹೇಳಿ, ಅಂತ ಫೋನ್ ಕುಕ್ಕಿದ್ರು. ಸಂಜೆ ಸಿಕ್ಕ ನಮ್ಮ ಭ್ರಮಾಚಾರಿ, ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ, ಲೋ, ಅಡುಗೆ ಮಾಡ್ಕೊಳ್ಳೋದನ್ನೇನೋ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಆದರೆ ಮುಸುರೆ ತೊಳಿಯೋದು ನನ್ನ ಕೈಲಾಗೊಲ್ಲ... ಅಂದ. ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬರ್ತಾಳಲ್ಲ ಆ ಕೆಲ್ಸದವಳಿಗೆ ಪಾರ್ಟ್ ಟೈಮ್ ಕೆಲ್ಸ ಹೇಳೋ, ಮಾಡ್ತಾಳೆ ಅಂದೆ...ಯಪ್ಪಾ..ಬ್ಯಾಡಪ್ಪಾ.. “ಮನೆದೇವ್ರು ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಕ್ರೇಜಿ ಸ್ಟಾರ್ ಅರವಿಚಂದ್ರನ್ ಎಡವಟ್ ಮಾಡ್ಕಂಡಂಗೆ ಮಾಡ್ಕಂಡ್ರೆ...??” ಅಂತ ಸಜೆಶನ್ ತಳ್ಳಿ ಹಾಕಿದ್ದ. ಅವನು ಹೇಳಿದ್ರಲ್ಲಿ ಅರ್ಥ ಇತ್ತು ಅನ್ನಿ... ಮನೆಯೊಡತಿ ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಎರಡುದಿನಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ತೀರ್ಥಸೇವನೆ ಆಗಬೇಕು ಇವನಿಗೆ. ಮೊನ್ನೆ ಕುಡ್ದು ಓಲಾಡ್ತಾ ಪಕ್ಕದ್ಬೀದಿ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ನವದಂಪತಿಗಳ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಕದ ತಟ್ತಾ ಇದ್ದ... ಸದ್ಯ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಅವನನ್ನ ನೋಡೊಕೆ ನಾನು ಬಂದಿದ್ದಕ್ಕೂ ಸರಿಹೋಯ್ತು... ಕೈಹಿಡಿದು ತಂದು ಅವನ್ನ ಮನೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದು ಮಲಗಿಸಿ ಬಂದಿದ್ದೆ !!

ಅವ್ರಿವ್ರ ಕತೆ ಇರ್ಲಿ ನಿಂದೇನು...? ಅಂತ ಕೇಳ್ತೀರಾ...??  ನನ್ನದು ಅಂತಹ ಎಡವಟ್ಗಳು ಏನೂ ಆಗಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಗಂಡಸು ಯಾವಗಲೋ ಒಮ್ಮೆ ಅಡುಗೆಗೆ ನಿಂತ್ರೆ ಅಡುಗೆ ಮಾಡೋದು ಗೊತ್ತಿದ್ರೂ ಎಡವಟ್ ಆಗೊಲ್ಲ ಅನ್ನುವವರು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕರಲ್ಲ ಅಂತ ನನ್ನ ಅನಿಸಿಕೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ಒಲೆಯ ಮೇಲೆ ಎರಡೆರಡು ಬರ್ನರ್ ಉಪಯೋಗಿಸ್ದ್ರಂತೂ ಏನಾದರೂ ಆಗಿಯೇ ತೀರುತ್ತೆ.

ಮೊನ್ನೆ ಏನಾಯ್ತು ಅಂತೀರಿ.. ಮೀನಿನ ಸಾರು ಮಾಡಿದ್ದೆ, ಸರಿ ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಸೆಡ್ಡುಹೊಡೆಯುವ ಸಾಥ್ ನೀಡೋದು ರಾಗಿ ಮುದ್ದೆ ಅನ್ನೋದು ನನ್ನ ಕಟ್ಟಾ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. ಟೀ ಕುಡಿಯೋ ಮನಸೂ ಆಗಿತ್ತು. ಸರಿ, ಮುದ್ದೆ ಮಾಡಿ ಊಟ ಆದ ಮೇಲೆ ಜೊತೆಗೇ ಚಹಾ ಆಸ್ವಾದನೆ ಚನ್ನಾಗಿರುತ್ತೆ ಅಂತ, ಟೂ-ಇನ್-ಒನ್ ಕೆಲ್ಸ ಸುರು ಹಚ್ಕೊಂಡೆ. ಮುದ್ದೆಗೆ ಎಸ್ರಿಗೆ ನೀರಿಟ್ಟೆ, ಇನ್ನೊಂದರ ಮೇಲೆ ಅಂತಹುದೇ ಇನ್ನೊಂದು ಪಾತ್ರೆ ಇಟ್ಟು ನೀರು ಮತ್ತು ಹಾಲು (೫೦-೫೦) ಹಾಕಿ ಚಹಾಪುಡಿ ಹಾಕಿ ಕುದಿಸಿದೆ.. ಇನ್ನೊಂದು ಬರ್ನರ್ ಮೇಲೆ ಎಸರು ಕುದಿಯುವಾಗ ರಾಗಿ ಉರುಟನ್ನು ಹಾಕಿದೆ. ಆ ಕಡೆಯ ಪಾತ್ರೆಗೆ ನಂತರ ಸಕ್ಕರೆ ಹಾಕಿ ಸೋಸಿ ಚಹಾ ಫ್ಲಾಸ್ಕಿಗೆ ಹಾಕಿಟ್ಟೆ. ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮುದ್ದೆಯ ಹಿಟ್ಟು ಬೆಂದಿತ್ತು, ಚನ್ನಾಗಿ ತೊಳಸಿ ಮುದ್ದೆ ಮಾಡಿ ಕ್ಯಾಸೆರೋಲ್ ಗೆ ಹಾಕಿ, ಮೀನಿನ ಸಾರನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಡೈನಿಂಗ ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ ತಂದಿಟ್ಟು, ತಟ್ಟೆಗೆ ಮುದ್ದೆ ಹಾಲಿ, ಮೀನಿನ ಸಾರನ್ನು ಬಟ್ಟಲಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದೆ, ಮೀನಿನ ಒಂದು ತುಂಡನ್ನು ಬಾಯಿಗಿಟ್ಟೆ..ವಾಹ್!! ವಾಹ್!! ಸುಮ್ನೆ ಹೇಳೊಲ್ಲ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರು, “ಗುರೂ ನಿನ್ನ ಕುವೈತ್ ನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಗುಡ್ ಬೈ ಹೇಳಿ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋದರೆ ಬರೀ ಮುದ್ದೆ-ಮೀನಿನ ಸಾರಿನ ಮೆಸ್ ನಡೆಸಿದರೂ ಎಲೆಕ್ಟ್ರಾನಿಕ್ ಸಿಟಿ ಟೆಕ್ಕಿಗಳೆಲ್ಲಾ...ಪೇಟಿಯಮ್ ಮಾಡಿ ಮಾಡಿ ನಿನ್ನ ಇಲ್ಲಿನ ಸಂಬಳದ ಎರಡರಷ್ಟು ಕಮಾಯಿ ಆಗದೇ ಇದ್ರೆ ಹೇಳು” ಅಂತ ಹೇಳೋದು ಅನ್ನಿಸಿದ್ದಂತೂ ನಿಜ. ಸರಿ, ಮುದ್ದೆ ಮುರಿದು ಮೀನಿನ ಸಾರಲ್ಲಿ ಅದ್ದಿ ನುಂಗಿದೆ.. ಕಣ್ಣು ಮೇಲೆ ಕೇಳಗಾಯ್ತು... ಅರೆ..ಏನಿದು..!!?? ಬಂಗಾಲಿಗಳ ರೊಸೊಗೊಲ್ಲ ಉಂಡೆನ ಮೀನಿನ ಸಾರಲ್ಲಿ ಅದ್ದಿ ತಿಂತಾ ಇದ್ದೀನಾ..?? ನನ್ನ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಒಮ್ದು ಹಂತಕ್ಕೆ ಬರೋಹೊತ್ತಿಗೆ ಮುದ್ದೆ ತುತ್ತು ಗಂಟಲು ದಾಟಿತ್ತು... ನಂಬಿಕೆ ಬರಲಿಲ್ಲ... ಇನ್ನೊಂದು ತುತ್ತು ಬಾಯಿಗೆ ಹಾಕಿದೆ...”ತ್ ತ್ ಥೂ” ಆಗಲಿಲ್ಲ ಉಗುಳಿಬಿಟ್ಟೆ.,... ಹೌದು ಮುದ್ದೆಗೆ ಸಕ್ಕರೆ ಹಾಕಿದ್ದೆ!!  ನನ್ನ ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ಅನ್ನ ಇತ್ತು ಅದನ್ನೇ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ತಿಂದು ಮುದ್ದೆಯ ಪಾತ್ರೆಯನ್ನು ನಲ್ಲಿಯಕೆಳಗಿಟ್ಟು..ನೀರು ಬಿಟ್ಟೆ..!!!

ಏನೋ ಹೊಳೆಯಿತು... ಫ್ಲಾಸ್ಕ್ ತೆಗೆದು ಚಹಾ ಲೋಟಕ್ಕೆ ಬಗ್ಗಿಸಿ, ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತಲೇ ಒಮ್ಮೆ ಸಿಪ್ಪರಿಸಿದೆ...”ಯಕ್..ಥೂ...”!!! ನನ್ನ ಅನುಮಾನ ನಿಜವಾಗಿತ್ತು... ಮುದ್ದೆಗೆ ಹಾಕಬೇಕಿದ್ದ ಉಪ್ಪನ್ನು ಚಹಾ ಪಾತ್ರೆಗೆ ಹಾಕಿದ್ದೆ... ಈಗ ನಲ್ಲಿ ಕೆಳಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಲು ಮುದ್ದೆಯ ಪಾತ್ರೆಯ ಜೊತೆಗೂಡಿದ್ದು ಚಹಾ ಪಾತ್ರೆ!!

ಅಡುಗೆಯನು ಅರಿಯದವರೇ ಎಡವಟ್ ಮಾಡಬೇಕೆಂದೇನಿಲ್ಲ... ಚನ್ನಾಗಿ ಅಡುಗೆ ಮಾಡುವ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳೂ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಎಡ್ವಟ್ ಮಾಡೋದುಂಟು...ಆದರೆ ಈ ಭ್ರಮಾಚಾರಿಗಳು ಮಾಡುವ ಎಡವಟ್ ವಾಹ್...!! ಅವರ ಅಡುಗೆಯಷ್ಟೇ ವಿಭಿನ್ನ ವಿನೂತನ ವಿಚಿತ್ರ ವಿನೋದಮಯ ವರ್ಣನಾತೀತ.